Lily Woodruff publishes at Duke University Press a remarkable book on French artists of the 1960s-1970s who challenged the power and legitimacy of art institutions in questioning, subversive and alternative practices. She analyzes the work of the Groupe de recherche en art visuels – le GRAV, of Daniel Buren, André Cadéré and the Collectif d’art sociologique. She demonstrates an exceptional knowledge of the intellectual debates of the time, from Guy Debord (La société du spectacle et l’Internationale situationniste) to Jean-François Lyotard (La condition postmoderne) including Edgar Morin, Maoism, Wilhelm Flusser and so many other leading actors of the debates of this effervescent period. 

As far as the Collectif d’art sociologique is concerned, she analyses with great finesse the points of rapprochement and the divergences of the artists who constituted it, in relation to other artists of this period, notably from body art, as well as the analyses by the major art critics Pierre Restany, François Pluchart, Otto Hanh and Jean-Marc Poinsot. 

The challenge was, especially for an American art historian,  ambitious, the conflicts of ideas and people difficult to untangle and she takes it up in a limpid writing with a lot of finesse and objectivity. Being myself concerned, quoted and my work evoked and analysed, l give Lily Woodruff satisfaction for the attention she paid to my theoretical and artistic approaches and the accuracy of her words. 

A very original, striking, lucid, balanced and fair book, which depicts an important moment in the history of art and ideas in France when the rebellion of May 1968 broke out.

At 1979, after some travels to the South American Forest I planned an Archive dedicated to Amazon to highlight by some art projects (*) the systematic destruction perpetrated by landed proprietors with the connivance of the some governments to build the sadly “famous” trans-Amazonian highroads – real deep cuts on the forest’s skin – and for a devastating plan of industrial agriculture which has “taken flash off” the forest. Forest which has not finished crying, has not ended to be sacrificed to favour also today the more wicked interests of unscrupulous persons.

After 40 years the AMAZON ARCHIVE invites you to send one or more works dedicated to this theme exclusively by post.

Intervene as you like, on one on more leaves picked on the ground
max size: 30×40 cms
free technique
deadline: December 31th 2020

The idea is to create an installation (a space/forest) with the help of the mail artist community.
The works will remain in the Amazon Archive
Online documentation and in the Juliet art-magazine.

Send to:
AMAZON
ARCHIVE OF ARTISTIC WORKS AND PROJECT
ABOUT THE AMAZONIC WORLD.
c/o RUGGERO MAGGI – C.SO SEMPIONE 67
20149 – MILANO – ITALY –

On the back of the work indicate your data and email address (data that you will send me also by email to maggiruggero@gmail.com)

Please spread this call to all your contacts …
THE AMAZON MUST LIVE
THANKS and good job!

Keep in touch.
Ruggero

(*) 1979 “Amazon” at Spazio Sixtonotes, the first Mail Art exhibition in Milan
     1980 “Amazonic Trip” Universidad Catolica di Lima, the first exhibition of Mail Art in Perù
     1981 “Amazonic High Ways” XVI Biennale di San Paolo (Brazil)

Notre seule boussole dans le chaos planétaire de la crise, et qui ne se trompe JAMAIS: l’éthique planétaire.
 

 le Centre culturel canadien vous ouvre ses portes pour la Nuit Blanche ! De 19h à 23h, venez visiter notre exposition Image… envoyée : une production exceptionnelle pour célébrer les 50 ans du CCC.

Au programme : 36 projets photographiques inédits d’artistes majeurs de la scène contemporaine canadienne ainsi qu’un volet citoyen regroupant 50 photographies envoyées par des citoyens et citoyennes du Canada et de France.

Né du confinement, ce projet propose le nouveau regard d’artistes professionnels comme amateurs, qui nous offrent une vision actuelle et personnelle de leur monde. Les artistes canadiens et canadiennes envoient vers la France un aperçu de leur univers, au Canada. L’exposition rend aussi hommage, par la réciprocité de sa composante citoyenne, à l’amitié Canada-France à travers des photographies prises par des citoyens et citoyennes de France pour le Canada, et par des citoyens et citoyennes du Canada pour la France.

Artistes invités : Jocelyne Alloucherie, Stephen Andrews, Sara Angelucci, Ming Arcand & Denys Arcand, IAIN BAXTER& (the &man), Robert Bean, Dominique Blain, Marie-Claire Blais, Dianne Bos, Michel Campeau, Bertrand Carrière, Millie Chen, Serge Clément, Robin Collyer, Louis Couturier & Jacky G. Lafargue, Donigan Cumming, Stan Douglas, Pascal Grandmaison, Angela Grauerholz, Adad Hannah, Isabelle Hayeur, Geoffrey James, Mark Lewis, Jimmy Manning, Aude Moreau, Nadia Myre, Ian Paterson, Ed Pien, Michael Snow, Lisa Steele & Kim Tomczak, Jana Sterbak, Public Studio (Elle Flanders & Tamira Sawatzky), Adrian Stimson,Diana Thorneycroft, Michèle Waquant, Johannes Zits

Avec un projet spécial et pan canadien de Geoffrey James
Avec une composante citoyenne Canada-France réunissant 50 participants dont une contribution spéciale de l’artiste franco-canadien Hervé Fischer

Commissaire : Catherine Bédard

« ROJO », 2,53×3,53c m sur la façade du Museo de la Solidaridad Savador Allende pour commémorer le terrible coup d’État du 11 septembre 1973 au Chili. Donation en appui à la révolte du peuple chilien dans les rues de Santiago en octobre 2019.

 Manifest voor hedendaagse kunst in het licht van de planetaire crisis*

Er zijn analyses en modellen in overvloed  om onze “waarden”; ons politieke bestel, ons economisch, sociaal, ecologisch, cultureel, lokaal en planetaire beheer en ons individueel gedrag te veranderen, om onze volksgezondheid, onderwijs en handelspraktijken te heroverwegen en de burgermaatschappij te revaloriseren in de logica van de regeringen en de politieke bestuurders. De opties zijn vaak tegenstrijdige. Maar we moeten ook vaststellen dat er aan de kant van de kunstwereld een oorverdovende stilte heerst waardoor zij de grote afwezige zijn in dit concert van dringende oproepen tot maatschappelijke verandering. Ook op het gebied van de kunst moet de « normaliteit » die ons naar deze planetaire catastrofe leidde, radicaal worden herzien.

-Het credo van de individuele creativiteit dat « alles kunst is », geïnitieerd door Dada, Fluxus, happenings en de meest uiteenlopende installaties, heeft zijn creatieve deugden gehad, dat valt niet te ontkennen. Maar deze extreme vrijheid, die ons bevrijdde van de clichés  en de alliantie tussen kunst en maatschappij aanwakkerde bereikte, onvermijdelijk, net als het avant-gardisme van de jaren zestig en zeventig een mate van individuele verzadiging, onzin en uitputting van zijn expressieve mogelijkheden.  Ze leiden vandaag  het elitaire publiek af en het grote publiek heeft er nooit van gehouden. Om nog maar te zwijgen over het feit dat de wereld ondertussen aanzienlijk is veranderd, wat vraagt ​​om nieuwe artistieke uitdagingen.

-De geglobaliseerde « kunstmarkt », die vaak betekenisloos en middelmatig is, is gereduceerd tot een financieel product van speculatie in handen van een paar extreem rijke verzamelaars, makers en tegelijk vernietigers van de kunst. Ze zullen barsten als iriserende zeepbellen. Het is zelfs niet meer het « zielsverwantschap » van het gedereguleerde kapitalisme dat het aankoopbeleid bepaald, maar een vulgaire investering van prinselijke families, vrijhavens en veilingen. Deze verbijsterende drift heeft de traditionele markt van verzamelaars en galeries, die trouw waren aan de kunstenaars die zij op lange termijn steunden, om zeep geholpen. Ze worden gereduceerd tot ambachtslieden die hun esthetische ontdekkingen onderhandelen voor de nieuwe rijken of, als ze liever authentieke ontdekkingsreizigers van de huidige kunstwereld willen blijven, tot kleine marginale en ellendige zelfondernemers in een wereldmarkt de hen negeert en reduceert tot bedelen voor de  deuren van   van culturele overheidsinstellingen en hun liefdadigheidsprogramma’s, als die er al zijn.

-Vandaag worden we geconfronteerd met een planetaire omwenteling die dit « genormaliseerde » loslaten niet langer toelaat. De crisis, met zijn onverzoenlijke paradoxen tussen economie, ecologie, volksgezondheid en respect voor de mensheid, heeft ons opgesloten in een labyrint waaruit we geen uitweg meer kunnen vinden. We moeten echter snel handelen om te overleven in deze versnellende donkere draaikolk. In het licht van de planetaire gevaren heeft de verticale spiraal van postmoderne filosofen alle geloofwaardigheid verloren. Hoe kunnen ze ontkennen, zoals wiskundigen in de astrofysica ook volhouden, en hoewel het wordt aangetoond in de geologie en in de menswetenschappen, dat de krachtige singulariteit van de tijd in onze humane geschiedenis,  onder de creatieve spanning tussen entropie en negentropie  breekt met herhaling, selectie en darwinistische aanpassing, waardoor onomkeerbare verschillen ontstaan. We moeten kunst en  samenleving, die beide onafscheidelijk zijn, heroverwegen om nieuwe kansen te grijpen in deze wereldwijde ontwrichting.

-Al wat echt is, is fantastisch, alles wat fantastisch is is echt, maar je moet weten hoe je de oplossingen kiest die collectieve hoop brengen en de giftige hallucinaties vermijden die ons naar deze wereldwijde crisis hebben geleid die nooit zal eindigen met zijn processie van menselijk lijden. We moeten daarom een einde maken aan het cynisme van postmoderne berusting en aan de onverantwoordelijkheid van het antropogene avonturisme, met de onbeduidende dwaling van ‘alles is kunst’ en met de triviale drift van de ‘ kunstmarkt ”. Kunst moet een begrip worden, we moeten ze een betekenis geven. Natuurlijk is er geen vooruitgang in de kunst, maar kunst verandert de wereld.

 – Uit het schandaal van deze crisis komt een versterkte, hyperhumanistische onwetenschap naar voren dankzij de vermenigvuldiging van digitale hyperlinks die ons in realtime op wereldschaal informeren en ons de verplichting en de verantwoordelijkheid opleggen van een filosofische kunst op zoek naar een planetaire ethiek, een technohumanisme in overeenstemming met onze tijd, met respect voor de kracht en de kwetsbaarheid van de natuur, aandacht  voor het evenwicht tussen mens en natuur en voor de universele grondrechten van de mens, inclusief onze diversiteit en meest kwetsbare bevolkingsgroepen. 

Hervé Fischer, mei 2020, Montreal. 

Plaats hier uw handtekening ter ondersteuning van dit manifest: 

https://forms.gle/NGwtK8oZcueR7FeP6

* Traduction en flamand de Roger D’Hondt